Gün içimden birşeyleri değiştirdi

Gün, içimden (de) birşeyleri değiştirdi.
İzlediğim aynalar, yüzlerimi değiştirdi.
Zeytin gözlü çocukları(nı) vurdu okları –ki Eros’un-
Leylâk ve yosun, (gün oldu,) yerlerini değiştirdi.

İçimde kaç bahâr öldü; öldüremedi gün seni yüreğim…
İçimde ilk bahâr öldü; soldu çiçeklerin gülü yüreğim…
Leylî gecelerde, yerden yere vurdu beni yüreğim;
İçimde “hiç kanamaz!” dediğim yerlerimi değiştirdi.

Mor bir kaftân giydim ve başımda dikenli tâcım…
Lâl dudağımdan dökülürken kanlı bir mezmûr gibi acım…
Eskiyen günler gibi, öyle(sine) eski ve ak saçım;
Rûhum, kabuk bağladı; gönlüm, deri değiştirdi.

Târık gibi gemileri, yakıp uğrun(d)a gözlerinin…
Rüzgâr gibi –kimileri,- esip her saç telinin…
Gidişin sonbahârdı, “sen”i de alıp gitmiştin…
Geldin ammâ ki bir vuslât, neyi değiştirdi!...


Gizli İlimler Akrostişi